ساریگل

پارک ملی ساریگل، که بخشی از طبیعت زیبای ایران می باشد و به عبارتی به دلیل طبیعت زیبایش و گونه های کمیابش، به عنوان منطقه ای حفاظت شده توسط سازمان محیط زیست می باشد.

در ابتدا این پارک ملی که به نام منطقه حفاظت شده شاه جهان بود، در حال حاضر به عنوان منطقه حفاظت شده ساری گل تغییر نام داده است. این عبارت به اصطلاح حفاظت شده در سال 1353 بود که صورت گرفت. اما در آذر ماه سال 1381 بود که این منطقه حفاظت شده توسط سازمان محیط زیست به دو منطقه تقسیم شد که به نام های پارک ملی و منطقه حفاظت شده درآمد. از آن تاریخ به بعد منطقه شاهد تحولات مثبتی بوده است که این تغییرات در روند افزایش گونه های گیاهی و جانوری بوده است، به طوری که یکی از مناطق شاخص نه تنها در سطح استان بلکه در سطح کشور می باشد.

تصویری از پارک ملی ساریگل

موقعیت جغرافیایی :

این منطقه با وسعتی به اندازه 28000 هکتار که حدود 6000 هکتار آن بخش پارک ملی می باشد و 22000 هکتار آن بخش حفاظت شده است، در شرق شهرستان اسفراین قرار گرفته است و حداقل فاصله پارک ملی با نزدیک ترین شهر 8 کیلومتر می باشد و حداکثر 35 کیلومتر می باشد. در فاصله های بعدی این منطقه بجنورد به اندازه 90 کیلومتر و سبزوار 105 کیلومتر با آن فاصله دارند.

منطقه امن ( پارک ملی) :

بر اساس مصوبات جاری 20 درصد مساحت هریک از مناطق حفاظت شده به منظور تامین امنیت بهتر حیات وحش و محافظت از ارزش های اکولوژیکی آن تحت عنوان منطقه امن بطور کامل قرق گشته و حفاظت می گردد. به همین دلیل و بر اساس این مورد، در سال 1357 بود که منطقه امن این پارک با وسعت تقریبی 8000 هکتار مشخص شد و مورد تصویب قرار گرفت. حفاظت کامل این منطقه سبب رشد گسترده طبیعی آن گشته است و به همین دلیل در سال 1381 بخاطر ویزگی های با ارزش اکولوژیکی آن به سطح پارک ملی ارتقاء یافت ودر حال حاضر نیز با همین نام تحت کنترل و مدیریت می باشد .

نمایی دیگر از ساریگل

این منطقه با بیش از 200 گونه گیاهی از تنوع نسبتا مطلوبی برخوردار می باشد. قسمت عمده گیاهان منطقه را گونه های گلدار تشکیل می دهد و از بازدانگان گونه شاخص در این منطقه ارس می باشد که بصورت تنک و یا حتی به صورت پراکنده از ارتفاع 1600 متر به بالا در سر تا سر منطقه مشاهده می شود.

در میان بندپایان گونه هایی از عنکبوتیان و عقرب ها و از رده حشرات گونه هایی از راسته های زنبورداران، دوبالان، راست بالان، پروانگان، و بال پوشان به وضوح و فراوانی قابل مشاهده می باشد . آب های داخلی منطقه از نظر تنوع ماهیان غنی می باشد؛ البته گفتنی است که در این ارتباط مطالعه جامعی صورت نگرفته است، بنابراین بعضی از انواع ماهی در آب های منطقه و مجاور آن از خانواده کپور Cobitidae ماهیان دیده می شود. که دوگونه Nomalaptuhus و ristatu.N بیشترین فراوانی را در این منطقه دارا می باشند.